Tytuł cyklu wystaw Ponderabilia (od łac. ponderabilis – dający się zmierzyć, zważyć) odnosił się do wyjątkowego sposobu, w jaki postrzegamy sztuki stosowane wśród pozostałych sztuk plastycznych. Pierwsza wystawa Res Momentariae (od łac. res – rzecz, przedmiot oraz momentum – chwila, moment) dotyczyła relacji pomiędzy funkcją a estetyką, designem a sztuką i prezentowała przedmioty, które nawiązywały do zawartej w tytule codziennej trywialności. Przedmioty jednorazowego użycia najczęściej bowiem pełnią funkcję chwilowych zamienników, zastępując trwałe narzędzia, naczynia czy ubrania, w sytuacjach, w których użycie właściwych rzeczy nie jest możliwe, jest utrudnione lub spowodowałoby uszkodzenie. W naturę krótkiej egzystencji jednorazowych kubków, talerzy czy worków wpisana jest destrukcja, więc można by je uznać za klasę niższą, przedmioty substytuty, których strona estetyczna nie powinna odgrywać zasadniczej roli. Jak jednak udowadniają chociażby projekty firmy Pandora jednorazowa zastawa może zachwycić fantazyjną estetyką, z kolei projekty ceramiki firm Qubus czy Essey czerpią źródło inspiracji z naczyń z tworzyw sztucznych i papieru, a tłoczone w drewnie jednorazowe sztućce Seletti naśladują formy XIX-wiecznej zastawy. Wystawa gromadziła więc obok rzeczy jednokrotnego użytku, również przedmioty pomysłowo nawiązujące do estetyki nietrwałości. Pochodziły one zarówno z kolekcji muzealnych (m.in. Ergonomi Design Gruppen), zostały zaprojektowane przez młodych polskich designerów (m.in. Wzorowo, Łukasz Wysoczyński, UEG, OYO), studia projektowe (Modus Design, Marian Schoettle), jak i były firmowane przez renomowane, zagraniczne marki (m.in. Wasara, Sagaform, Urban Outfitters).
