była kontynuacją projektu Re.produkt w postaci cyklu wydarzeń, które analizowały związki architektury z ekologią i recyclingiem.
Kuratorka: Lidia Klein
Asystentka kuratorki: Aleksandra Kędziorek
Koordynacja: Monika Sadowska, Lechosław Olszewski, Damian Bieniek
Projekt ekspozycji: Front Architects
Dofinansowanie: Wydział Kultury Urzędu Miejskiego w Poznaniu
Wystawa (prezentowanej również w ramach IV Łódź Design Festival) przedrostkiem „re” zwracała uwagę na dwa ważne aspekty architektury. Po pierwsze, miała ją kojarzyć z recyclingiem i architekturą świadomą ekologicznie, w sposób zrównoważony i przemyślany korzystającą z zasobów naturalnych, a więc po prostu „architekturą odpowiedzialną”. Po drugie, sugerować powtórzenie, ponowne wykonanie jakiejś czynności, zmianę obecnej sytuacji. Wystawa nie była kompletnym przeglądem realizacji eko-architektury, a projekty pokazywane w ramach głównej wystawy zostały wybrane w taki sposób, aby skłaniać do refleksji – często krytycznej – nad tym, jak różnie rozumiane mogą być związki ekologii i architektury. Wśród prezentowanych prac można było odnaleźć zarówno zrealizowane budynki, wizjonerskie przykłady utopijnej architektury, jak i instalacje z pogranicza sztuki i designu, a obok „klasyków” takich jak Shigeru Ban czy Alvaro Siza, pokazano prace młodych architektów i pracowni z Europy (United Bottle Group), Stanów Zjednoczonych (International Design Clinic) czy Chin (Amateur Architecture Studio). Istotną częścią wystawy była jej aranżacja (Front Architects) wykorzystująca stare ramy okienne, poddane powtórnemu przetworzeniu po zakończeniu ekspozycji. Aranżacja stanowiła przestrzenną instalację nawiązującą do idei recyclingu – miała więc być traktowana jako jeden z eksponatów.
Bardzo ważnym elementem projektu była także refleksja teoretyczna ujęta w formę otwartych wykładów. Prof. Ewa Rewers („Poetyka czy etyka cyrkulacji w architekturze?”) zastanawiała się nad znaczeniem pojęcia „re.architektura”, a Jarosław Trybuś („Trwałość-nietrwałość. O zaletach architektonicznej miękkości”) dokonując przeglądu najciekawszych projektów urbanistycznych próbował określić rolę i zakres odpowiedzialności współczesnych architektów.
Warsztaty (prowadzący: Front Architects i Ultra Architects) były skierowane dla nieprofesjonalistów i koncentrowały się na „drugim życiu” z pozoru bezużytecznych materiałów: starych okien, desek, kabli, odzieży, uszkodzonych mebli i wielu innych. „Niechciane” przedmioty w rękach obdarzonych wyobraźnią ludzi nie tyle mogą przedłużyć swoje trwanie, ale mogą żyć zupełnie nowym życiem.
